Wobec istnienia symetrii osiowej najlepiej jest wyrazić naprężenia oz w układzie współrzędnych walcowych jako funkcję r i z. Wzór można wtedy napisać w trzech postaciach: Q, Gz=11Q. Wielkości 11 można traktować jako rzędne linii wpływu naprężeń oz w punkcie M na głębokości z poniżej punktu M. Rzędne linii wpływu w różnych odległościach r od punktu M można obliczać wg wzoru, przy czym wartość współczynnnika Cz można wyznaczyć z wykresu. Naprężenie w punkcie M, wywołane siłami Q, Q, działającymi w odległościach rł, r2, rn od punktu M, wynosi 11Q. Ogólny przypadek obciążenia ciągłego. W przypadku działania dowolnego (zmiennego) obciążenia ciągłego q w dowolnym obszarze A dzieli się ten obszar na elementarne pola dA i zastępuje się obciążenie ciągłe działające w każdym polu elementarnym wypadkowym obciążeniem skupionym dQ q (K) • dA; q (K) oznacza wartość obciążenia jednostkowego dowolnym punkcie K pola dA. Naprężenia doz, powstające w punkcie M wskutek działania jednej siły skupionej dQ. Naprężenie w punkcie M, wywołane działaniem obciążenia ciągłego na całym obszarze A, można więc przedstawić za pomocą wzoru q (K)dA. W przypadku gdy q (K) q const, otrzymuje się proste wzory: 11 q gdzie 11. Współczynnik zależy od kształtu i wielkości obszaru A oraz od położenia punktu M. Obciążenie ciągłe w obszarze kołowym. Naprężenia oz na głębokości z pod środkiem obszaru kołowego o promieniu R, przy obciążeniu równomiernym q, oblicza się ze wzorow. [hasła pokrewne: strop gęstożebrowy porotherm, dom pasywny parterowy, izolacja podłogi ]
Tags: dom pasywny parterowy, izolacja podłogi, strop gęstożebrowy porotherm